کد مطلب:153887 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
نامه ابن زیاد به حر
حسین (ع) به سیر خود ادامه می داد گاهی به سمت راست و گاهی به سمت چپ منحرف می شد و سپاهیان حر می كوشیدند تا حسین را به طرف كوفه سوق دهند در این موقع سوار مسلحی را دیدند كه كمان بر دوش افكنده و با سرعت زیاد از كوفه به سوی آنها می آید و او مالك بن نسر كندی فرستاده ابن زیاد بود، وقتی نزدیك حر آمد به او و اصحابش سلام كرد اما به امام علیه السلام و یارانش سلام نكرد سپس نامه ابن زیاد را به حر تسلیم نمود كه در آن چنین رقم رفته بود:
اما بعد فجعجع بالحسین حین یبلغك كتابی و یقدم علیك رسولی فلا تنزله الا بالعراء فی غیر حصن و علی غیر ماء و قد امرت رسولی أن یلزمك فلا یفارقك حتی یائیتنی بانفاذك امری و السلام.
«یعنی وقتی نامه ام را دریافت نمودی و فرستاده ام نزد تو آمد بر حسین (ع) سخت بگیر و او را در زمین بی آب و علف و دور از آبادی فرود آور و به فرستاده ام دستور داده ام كه ملازم و مراقب تو باشد و از تو جدا نشود تا امر مرا انجام دهی و السلام».
حر بن یزید ریاحی نامه ابن زیاد را برای امام و یارانش قرائت نمود و از حركت آنان مانع شد و در همانجا امام و اصحابش را مجبور به فرود كرد، امام فرمود: آیا ما را از رفتن بازمی داری؟
حر گفت: آری ابن زیاد در نامه اش مرا چنین دستور داده كه بر شما تنگ بگیرم و جاسوسی هم بر من گماشته است.
امام حسین (ع) به حر گفت: وای بر تو ما را واگذار تا در این قریه یعنی نینوا یا غاضریه یا شفیه فرود آئیم.
حر گفت: نمی توانم زیرا این مرد جاسوس ابن زیاد است كه بر من گماشته است.
زهیر بن قین به امام عرض كرد: اجازه بده با این گروه بجنگیم كه نبرد با این ها آسانتر است از نبرد با كسانی كه بعدها می آیند و به این گروه می پیوندند امام فرمود: من ابتدا به جنگ نمی كنم. زهیر گفت: پس ما را به این قریه ببر كه هم پناهگاه است و هم در كنار شط فرات است و از نظر آب در مضیقه نخواهیم بود، آنگاه اگر مانع شدند با آنها
خواهیم جنگید حضرت فرمود: نام آن قریه چیست؟ زهیر گفت: عقر، امام فرمود: عقر بخدا پناه می برم پس از اصرار حر درباره نزول، امام فرمود اسم این مكان چیست؟
گفتند: نینوا.
امام: آیا نام دیگر هم دارد؟ آری العقر.
امام: اللهم انی اعوذ بك من العقر [1] .
امام فرمود: آیا نام دیگری دارد؟
گفتند: آری كربلایش نامند.
چشمان امام پر از اشك شد و فرمود: اللهم انی أعوذ بك من الكرب و البلاء.
«خدایا به تو پناه می برم از اندوه و گرفتاری» [2] .
اما بعد فجعجع بالحسین حین یبلغك كتابی و یقدم علیك رسولی فلا تنزله الا بالعراء فی غیر حصن و علی غیر ماء و قد امرت رسولی أن یلزمك فلا یفارقك حتی یائیتنی بانفاذك امری و السلام.
«یعنی وقتی نامه ام را دریافت نمودی و فرستاده ام نزد تو آمد بر حسین (ع) سخت بگیر و او را در زمین بی آب و علف و دور از آبادی فرود آور و به فرستاده ام دستور داده ام كه ملازم و مراقب تو باشد و از تو جدا نشود تا امر مرا انجام دهی و السلام».
حر بن یزید ریاحی نامه ابن زیاد را برای امام و یارانش قرائت نمود و از حركت آنان مانع شد و در همانجا امام و اصحابش را مجبور به فرود كرد، امام فرمود: آیا ما را از رفتن بازمی داری؟
حر گفت: آری ابن زیاد در نامه اش مرا چنین دستور داده كه بر شما تنگ بگیرم و جاسوسی هم بر من گماشته است.
امام حسین (ع) به حر گفت: وای بر تو ما را واگذار تا در این قریه یعنی نینوا یا غاضریه یا شفیه فرود آئیم.
حر گفت: نمی توانم زیرا این مرد جاسوس ابن زیاد است كه بر من گماشته است.
زهیر بن قین به امام عرض كرد: اجازه بده با این گروه بجنگیم كه نبرد با این ها آسانتر است از نبرد با كسانی كه بعدها می آیند و به این گروه می پیوندند امام فرمود: من ابتدا به جنگ نمی كنم. زهیر گفت: پس ما را به این قریه ببر كه هم پناهگاه است و هم در كنار شط فرات است و از نظر آب در مضیقه نخواهیم بود، آنگاه اگر مانع شدند با آنها
خواهیم جنگید حضرت فرمود: نام آن قریه چیست؟ زهیر گفت: عقر، امام فرمود: عقر بخدا پناه می برم پس از اصرار حر درباره نزول، امام فرمود اسم این مكان چیست؟
گفتند: نینوا.
امام: آیا نام دیگر هم دارد؟ آری العقر.
امام: اللهم انی اعوذ بك من العقر [1] .
امام فرمود: آیا نام دیگری دارد؟
گفتند: آری كربلایش نامند.
چشمان امام پر از اشك شد و فرمود: اللهم انی أعوذ بك من الكرب و البلاء.
«خدایا به تو پناه می برم از اندوه و گرفتاری» [2] .
[1] العقر بمعني مجروح ساختن و دست و پاي اسب و شتر را قطع كردن است.
[2] اعيان الشيعه ج 1/ص 598 - بحار ج 44/ص 380 - كامل ج 4/ص 52 - ارشاد ص 226 - الحسين في طريقه ص 125.